Het falende dominospel wat Lean Logistics heet

Hoe werkt het spel van de slimme retail?

Het “full basket” principe betekent dat je als consument alles op je boodschappenlijstje one-shop-stop in je winkel vindt. Retailers spelen daar slim op in, immers zo kunnen ze customer loyalty genereren.

De klant wordt namelijk verondersteld steeds terug te komen als hij een full basket heeft kunnen shoppen. Maar o wee als er een leeg schap is … Dan gaat de klant naar een andere winkel en misschien komt hij zelfs nooit meer terug?

Dus willen retailers geen leeg schap zien en dat regelen ze meestal via hun DC. Daar worden goederen van de producenten ontvangen en gedistribueerd naar de winkels.

Retailers willen in die DC’s liefst zo laag mogelijke voorraad, net voldoende om hun eigen korte termijn (verkoop) variaties op te vangen. Ze mikken daarbij op snelle replenishment vanuit de producent. De rest van de leverzekerheden moet in de logistiek van de producent geregeld worden.

De retailers spelen dit spel best slim, ze verlagen hun voorraad en maken zo ruimte voor een breder assortiment. Ze verbeteren hun eigen deel van de keten, waarmee ze pogen hun concurrentiepositie te versterken. Er wordt geïnvesteerd in meer hoogwaardige DC’s en innovatieve technieken.

De producent moet het verder regelen – en terecht natuurlijk. Het Lean spel dat de retailer speelt, lijkt erg op dat van de OEM-ers in de automotive.

Het tender monster

Sommige toeleverende producenten zien in dat het hierbij om onderscheidende klantwaarde gaat en werken pro actief aan verbetering, anderen hebben er nauwelijks interesse voor en leggen de hele problematiek als onderdeel van een tender neer bij een logistiek dienstverlener.

Bij die tenders staat echter vaak de prijs centraal en dus bestaat niet genoeg oog voor de Lean en/of continuous improvement aspecten van de gezamenlijke toeleverketen.

Als wij kijken naar Lean vaardigheden en performance in de keten zien we flinke verschillen tussen de slimme retailer (zoals hierboven beschreven), de fabriek en de logistiek.

In de fabriek zijn relatief veel resources aanwezig om lean activiteiten op te starten en wordt dat ook best goed overgedragen aan het personeel aan de lijn. Men doet dat ook al jaren, dus er is inmiddels her en der flink wat bereikt.

In de logistiek af fabriek is het echter nog niet zover, weliswaar is hier en daar een start gemaakt, maar er bestaat een tekort aan ervaring en aan resources om zaken goed op te pakken. De stromen moeten geanalyseerd worden, opportunities in kaart gebracht, verbeterprogramma’s moeten ontwikkeld worden.

Ook het opleiden van mensen en goede overdracht naar de lijn is belangrijk voor succes, maar de sterke wisselingen van mensen maakt het niet makkelijk.

Deze problematiek heeft natuurlijk ook te maken met de LDV tenders, de looptijd ervan, volumevariaties en niet te vergeten de inkopers aan de producenten kant die graag op de prijs focussen (want inkopers moeten besparingen laten zien)

Van faaldomino naar continu verbeter domino

Wat denkt u dat er zou gebeuren als dit spel anders gespeeld zou gaan worden? Als producenten niet een “vrije keuze” zouden krijgen van de retailers of ze wel of niet aan Lean doen? Of inkopers niet op de contractprijs afgerekend zouden worden? Als tenders slimmer opgesteld zouden worden en een langere looptijd zouden hebben? Producenten hun LDV-ers zouden gaan ondersteunen vanuit hun eigen ervaring? Of als LDV-ers zelf voor meer stabiliteit zouden zorgen en wat meer in hun mensen zouden investeren?

Wij denken dat het continu verbeteren (Lean Logistics zo u wilt) dan in een stroomversnelling zou raken. Volgens ons is het daar de hoogste tijd voor! UC Group kan u daarmee helpen.

Weten hoe? Bezoek ons op de Logistica 2017 op 28, 29 en 30 november (registreren kan via deze link!).